Πριν από 64 χρόνια (6 Απριλίου 1957), ο Παύλος Ιωαννίδης πραγματοποιεί την πρώτη πτήση (Αθήνα, ATH – Θεσσαλονίκη, SKG) της Ολυμπιακής Αεροπορίας , μιας νέας, πρωτοεμφανιζόμενης αεροπορικής εταιρείας, αυτής της εταιρείας του Αριστοτέλη Ωνάση που έμελε να κατακτήσει όλο τον κόσμο και να γίνει η εταιρεία των 5 ηπείρων.
“Ο ήλιος είχε αρχίσει να διαλύει το σκοτάδι της προηγούμενης νύχτας. Η ώρα πλησίαζε 6:30, η προκαθορισμένη ώρα για το δρομολόγιο Αθήνα-Θεσσαλονίκη της Τ.Α.Ε. (Τεχνικαί Αεροπορικαί Εκμεταλλεύσεις) είχε φτάσει. Μόνο που τα διακριτικά της εταιρείας δεν υπήρχαν πια πάνω στο DC-3. Είχαν αντικατασταθεί από έξι κύκλους. Η Ολυμπιακή Αεροπορία είχε πάρει σάρκα και οστά. Είχε γεννηθεί. 6 Απριλίου 1957. Στον αεροδιάδρομο του Ελληνικού η Ντακότα προθερμαίνει τους κινητήρες της. Οι 28 επιβάτες για Θεσσαλονίκη έχουν ήδη επιβιβαστεί, όταν ο τότε γενικός διευθυντής του αεροδρομίου ανέβηκε στο αεροπλάνο, για να ανακοινώσει ότι υπογράφηκε τελικά η σύμβαση μεταξύ Ελληνικού κράτους και Αριστοτέλη Ωνάση για την εκχώρηση στον Έλληνα Κροίσο όλων των δικαιωμάτων της Τ.Α.Ε., προκειμένου να ιδρυθεί η Ολυμπιακή Αεροπορία.
Έτσι χωρίς επισημότητες, χωρίς βαρύγδουπες δηλώσεις και φανταχτερές εκδηλώσεις αλλά με σεμνότητα, σα να επρόκειτο για κάτι φυσιολογικό και αναμενόμενο, εκτελέστηκε η πρώτη ιστορική πτήση εσωτερικού, το παρθενικό ταξίδι της Ολυμπιακής Αεροπορίας, από Αθήνα για Θεσσαλονίκη. Με πιλότο τον Παύλο Ιωαννίδη και μοναδική αεροσυνοδό τη Ντενίζ Καράγιωργα, τα πενήντα λεπτά της πτήσης κύλησαν χωρίς κανένα απρόοπτο. Ήταν Άνοιξη, μια ηλιόλουστη μέρα του Απρίλη…”
(Εισαγωγικό κείμενο από το επετειακό λεύκωμα του ΠΟΛΚΕΟΑ «1957 – 2007: Μισός αιώνας στους ουρανούς»)
ΠΑΥΛΟΣ Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
Τις πρώτες ημέρες του 1943, ο Παύλος Ι. Ιωαννίδης, σε ηλικία 18 ετών, έλαβε ενεργά μέρος στην Αντίσταση. Αρχικά, με την ομάδα του Νικηφόρου του Ε.Λ.Α.Σ. και, εν συνεχεία, με την FORCE 133, μια συμμαχική μονάδα που δρούσε στα βουνά της κατεχόμενης Ελλάδας.
Τον Ιούνιο του 1944, κατόπιν εντολής του συμμαχικού αρχηγείου της Μέσης Ανατολής, διέφυγε από την Ελλάδα μαζί με δύο Άγγλους αξιωματικούς και, μέσω Τουρκίας, έφτασε στο Κάιρο. Τιμήθηκε για ανδρεία κατά τη διάρκεια του πολέμου από τον Βασιλέα της Αγγλίας Γεώργιο ΣΤ΄ με το King’s Medal for Courage (K.M.C.) της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και με δίπλωμα τιμής από τον Άγγλο Στρατάρχη Lord Alexander. Τις διακρίσεις αυτές επέστρεψε, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, στον Charles Peake, Άγγλο Πρέσβη στη Αθήνα, στις 10 Μαΐου 1956, ημέρα απαγχονισμού των Κυπρίων αγωνιστών της ΕΟΚΑ, Καραολή και Δημητρίου ως στερούμενες οιασδήποτε αξίας δεδομένου ότι και αυτοί πολέμησαν για την απελευθέρωση της πατρίδος τους όπως και εκείνος.
Εκπαιδεύτηκε ως πιλότος καταδιωκτικών από την Αγγλική Αεροπορία (R.A.F.) στη Νότια Ροδεσία. Υπηρέτησε στην Ελληνική Βασιλική Αεροπορία (Ε.Β.Α.) μέχρι το 1947, προσελήφθη στην Ελληνική Αεροπορική Εταιρεία ΤΑΕ και συνέχισε στην Ο.Α., όταν ο Αρ. Ωνάσης ανέλαβε την εκμετάλλευση των ελληνικών αεροπορικών συγκοινωνιών το 1957. Διετέλεσε διαδοχικά Εκπαιδευτής, Αρχιεκπαιδευτής, Αρχιχειριστής, Διευθυντής Πτητικής Εκμεταλλεύσεως και, τελικά, Γενικός Διευθυντής έως τον Δεκέμβριο του 1974 οπότε ο Ωνάσης κατήγγειλε τη σύμβαση και παρέδωσε την ΟΑ στο ελληνικό δημόσιο.
Ο Αρ. Ωνάσης τον όρισε ισόβιο μέλος του Ιδρύματος “Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης” που ιδρύθηκε βάσει της διαθήκης του το Δεκέμβριο του 1975. Συνέχισε να πετάει ως Κυβερνήτης BOEING 747 με την ΟΑ μέχρι το Φεβρουάριο του 1984 οπότε συνταξιοδοτήθηκε. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του πέταξε περίπου 22.500 ώρες ως Κυβερνήτης και Εκπαιδευτής διαφόρους τύπους αεροπλάνων και ελικοπτέρων. Πετούσε για 12 χρόνια την Βασιλική Οικογένεια της Ελλάδας με πολιτικά και στρατιωτικά αεροπλάνα.
Στο διάστημα αυτό (1975-1984) ασχολήθηκε συγχρόνως και με τις εμπορικές δραστηριότητες του Ιδρύματος Ωνάση και τελικά ανέλαβε Εκτελεστικός Διευθυντής (CEO) των Εμπορικών και Ναυτιλιακών Επιχειρήσεών του καθώς και Αντιπρόεδρος των κοινωφελών δραστηριοτήτων του.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 50 ήταν απολύτως γνωστό στην Αεροπορία, ότι η κύρια αιτία που οδηγεί σε ένα ατύχημα, όχι μόνο στον τομέα των μεταφορών (στο έδαφος, στη θάλασσα και στον αέρα) αλλά και σε οιονδήποτε άλλο τομέα που συμμετέχει ο “άνθρωπος”, είναι η αδυναμία του “Ανθρωπίνου Παράγοντα”. Αυτή η σοβαρή “Ανθρώπινη Αδυναμία” δεν είναι δυνατόν να εξουδετερωθεί τελείως, αλλά οπωσδήποτε μπορεί να μειωθεί εις το ελάχιστο δυνατόν. Αυτό αντιμετωπίστηκε τελικά επιτυχώς στην Αεροπορία με την κατάλληλη αρχική και επαναληπτική εκπαίδευση που ενδεικτικά περιλαμβάνει: την αυστηρή τήρηση όλων των προβλεπομένων διαδικασιών/κανονισμών, πνεύμα ομαδικής και συντονισμένης εργασίας, την ανάπτυξη σωστής νοοτροπίας και αυτοπειθαρχίας. Αυτό ήταν το ονομαζόμενο στη Ναυτιλία “Airline Concept”.
Έχοντας βαθιά γνώση της αεροπορικής φιλοσοφίας και μακροχρόνιο εμπειρία στην εκπαίδευση, αποφάσισε να εφαρμόσει το “Airline Concept” στη Ναυτιλία με την οποία είχε ενεργώς ασχοληθεί από τον Απρίλιο του 1977.
Μετά από μία προετοιμασία τεσσάρων ετών τον Οκτώβριο του 1982 εφάρμοσε επιτυχώς το “Airline Concept” στον στόλο Υγρού και Ξηρού φορτίου του Ομίλου Ωνάση. Το γεγονός αυτό υπήρξε ένα Παγκόσμιο Πρωτοποριακό Βήμα του Ομίλου που αποσκοπούσε στη περαιτέρω βελτίωση της ασφαλείας λειτουργίας του πλοίου καθώς και στην προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος.
Ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (ΙΜΟ) αναγνωρίζοντας τη σοβαρή αρνητική επίπτωση της αδυναμίας του “Ανθρωπίνου Παράγοντα” ειδικότερα στην ασφάλεια της ναυσιπλοΐας έθεσε σε εφαρμογή τον International Ship Management Code (ISM) τo 1998, καθώς και την αναθεώρηση του International Convention οn Standards of Training, Certification and Watch Keeping of Seafarers (STCW) το 1995. Τα μέτρα αυτά συνέβαλαν αποτελεσματικά στην περαιτέρω βελτίωση της ασφάλειας του πλοίου και της προστασίας του θαλασσίου περιβάλλοντος, και επεβλήθησαν, 15 χρόνια μετά την πρωτοβουλία του Ομίλου Ωνάση να εφαρμόσει το “Airline Concept” στο στόλο του.
Υπηρέτησε ως Πρόεδρος όλων των εταιριών ιδιοκτησίας της Χριστίνας Ωνάση, υπήρξε ένας από τους εκτελεστές της διαθήκης της και διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Διαχειρίσεως της περιουσίας της ανήλικης κόρης της Αθηνάς.
Διετέλεσε επίσης:
- Μέλος του Δ.Σ. της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ) επί 21 χρόνια (1979-2005), Αντιπρόεδρος επί 6 χρόνια, Πρόεδρος της Επιτροπής Εκπαιδεύσεως επί 14 χρόνια.
- Μέλος του Δ.Σ. της Ενώσεως Προστασίας Θαλασσίου Περιβάλλοντος (HELMEPA) επί 9 χρόνια, Αντιπρόεδρος επί 1 χρόνο και Πρόεδρος της Επιτροπής Εκπαιδεύσεως.
- Ισόβιο μέλος του Αμερικανικού Νηογνώμονα (ABS) από το 1990 και μέλος του Δ.Σ. για 10 χρόνια. Πρόεδρος της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής του ABS για 10 χρόνια.
- Μέλος του Βρετανικού Ασφαλιστικού Φορέως “UK P&I Club” για 8 χρόνια.
Στις 4 Απριλίου 2011 ο Παύλος Ι. Ιωαννίδης τιμήθηκε με το “Life Time Achievement Award” του διεθνούς οργανισμού “Seatrade”, το οποίον του επέδωσε η Πριγκίπισσα Άννα για την προσφορά του στη Ναυτιλία και στο Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης κατά τη διάρκεια επισήμου δείπνου στο Guildhall του Λονδίνου παρουσία των τέως Βασιλέων της Ελλάδος Κωνσταντίνου & Άννας-Μαρίας, του Άγγλου Υπ. Μεταφορών, του Γεν. Γραμ. του ΙΜΟ Ευθύμιου Μητρόπουλου καθώς και 350 προσωπικοτήτων της παγκόσμιας Ναυτιλίας.
Ο Παύλος Ιωαννίδης συμμετείχε στο Δ.Σ. του Ιδρύματος Ωνάση ως ισόβιο μέλος και έφερε τον τίτλο του Επιτίμου Αντιπροέδρου για τις υπηρεσίες που προσέφερε στο Ίδρυμα.
Συνέγραψε τη βιογραφία του «Κι αν δεν είσαι ….. θα γίνεις» η οποία κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 2007 από τον εκδοτικό οίκο Α.Α. Λιβάνης.
