Το Ελληνικό, ως αεροδρόμιο, ήταν η πύλη της Ελλάδας για 63 και πλέον χρόνια. Σηματοδότησε την είσοδο της Ελλάδας στον χώρο των εμπορικών αερομεταφορών και την θεαματική εξέλιξη της Πολιτικής Αεροπορίας με δεσπόζουσα θέση αυτή της Ολυμπιακής Αεροπορίας, η οποία έβαλε τη χώρα μας στον παγκόσμιο χάρτη των αερομεταφορών.
Το αεροδρόμιο του Ελληνικού αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για εκατοντάδες δημιουργούς όλων των μορφών τέχνης (συγγραφείς, ποιητές, εικαστικοί, φωτογράφοι, παραγωγοί, συνθέτες, σκηνοθέτες μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο). Κατά τη διάρκεια λειτουργίας του (2011-2018) το Μουσείο προσέλκυσε το ενδιαφέρον χιλιάδων πολιτών, καθώς επίσης σχολείων, ιδιωτικών σχολών, φοιτητών, καθηγητών, Πανεπιστημίων, ερευνητών, ιστορικών, δημοσιογράφων, Μ.Μ.Ε, ξένου Τύπου κ.ά.
Στο μέλλον, το Ελληνικό δεν θα υπάρχει στην παλιά του μορφή
Το Ελληνικό ξεκινά τη νέα του πορεία, το νέο του ταξίδι
Το καλοκαίρι ξεκίνησαν οι εργασίες (γκρεμίσματος κτισμάτων). Μετά λύπης μας διαπιστώνουμε πως, με την παραπάνω παρέμβαση εκπέμπεται ΛΑΘΟΣ ΜΗΝΥΜΑ. Πιστεύουμε πως η οικονομία πρέπει να προσαρμόζεται στην κοινωνία και όχι το αντίθετο. Σε αυτήν την περίπτωση όμως δεν επιδεικνύεται ο απαιτούμενος σεβασμός στην ιστορικότητα του χώρου και η προσέγγιση αναδεικνύει κουλτούρα χρήματος, ανεξάρτητη από την κοινωνία. Αυτό είναι ευθύνη της Πολιτείας να το επιβάλει, εάν ο επενδυτής δεν επιδεικνύει την απαιτούμενη εταιρική, κοινωνική ευθύνη.
Για παράδειγμα: γκρεμίστηκε το κελύφος των πρώτων αιθουσών εξυπηρέτησης επιβατών στη δυτική πύλη του αεροδρομίου (δεκαετία ΄30), καθώς και το hangar του Στέφανου Ζώτου (πρώτο υπόστεγο συντήρησης αεροσκαφών στην Ελλάδα, το οποίο χρονολογείται από το 1931). Τα κτίρια αυτά εξαφανίστηκαν.
Θα μπορούσαν να επιδείξουν τον απαιτούμενο σεβασμό στην ιστορία και να διασώσουν ένα τμήμα του (π.χ. 5m2 στα πρότυπα του τοίχους του Βερολίνου) σε ό,τι αφορά τις πρώτες αίθουσες εξυπηρέτησης επιβατών και να μεταφέρουν το hangar στο χωροθετημένο Μουσείο Πολιτικής Αεροπορίας (περιοχή εργοστασίου ΚΕΑ χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο μνημείο: ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/41429/1057/05.06.2009, ΦΕΚ400/Β/13.08.2009), όπως ήδη είχε γίνει το 1931, όταν το υπόστεγο αποξηλώθηκε από την Κέρκυρα (Γουβιές – αρχική χρήση ως υπόστεγο υδροπλάνων).
Υπενθυμίζουμε πως, το ΠΟΛΚΕΟΑ, είναι ο φορέας που ανέδειξε και προώθησε την ιστορική αναγκαιότητα για ίδρυση Μουσείο Πολιτικής Αεροπορίας. Πέτυχε τον χαρακτηρισμό κάποιων κτισμάτων ως διατηρητέα. Χωροθετήθηκε το Μουσείο Πολιτικής Αεροπορίας στο Ελληνικό (Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης (Σ.Ο.Α.) – 01.03.2018 – ΑΠΠ/ΦΕΚ35).
Το ΠΟΛΚΕΟΑ διαθέτει μία ιδιαίτερα σημαντική και μεγάλη συλλογή αντικειμένων και αρχείων που διατρέχουν την 90χρονη σχεδόν ιστορία της Πολιτικής Αεροπορίας. Στόχος είναι μέσα στην επόμενη 3ετία να βρουν οριστικά τη θέση τους στο Ελληνικό και όλο αυτό το υλικό, μαζί με τα αεροσκάφη, να «προσγειωθεί» στον φυσικό του χώρο που είναι το Μουσείο Πολιτικής Αεροπορίας, προσβάσιμο σε κάθε πολίτη και ξένο επισκέπτη.
Εκφράζουμε την έντονη ανησυχία μας ως προς την προοπτική της δημιουργίας Μουσείου Πολιτικής Αεροπορίας, παρά την χωροθέτησή του με νόμο από 01.03.2018 (ΣΟΑ).
Η ανησυχία μας αυτή απορρέει από τις πρόδρομες εργασίες που ανακοινώνονται σχετικά με τις παρεμβάσεις , όπου διαπιστώνεται ότι συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα σε ό,τι αφορά το Μουσείο Πολιτικής Αεροπορίας δεν υπάρχει.
Επίσης, η ανησυχία μας ενισχύεται και από τις πολλαπλές συσκέψεις που πραγματοποιήθηκαν το προηγούμενο διάστημα με τα αρμόδια υπουργεία, τους εμπλεκόμενους φορείς και τη Lamda Development, παρά την (προφορική) θετική στάση του αρμόδιου υπουργού. Τα ιστορικά αεροσκάφη – περιουσιακά στοιχεία του ΠΟΛΚΕΟΑ – έχουν έναν και μοναδικό προορισμό: το Μουσείο Πολιτικής Αεροπορίας!
Ζ Η Τ Α Μ Ε
- Σαφή δέσμευση από την Κυβέρνηση για το Μουσείο Πολιτικής Αεροπορίας και να τεθεί χρονοδιάγραμμα.
- Η Υπουργός Πολιτισμού, κα Λίνα Μενδώνη, να υπογράψει άμεσα τη σχετική απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων (ΚΣΝΜ) από 03.07.2019, οποία εισηγείται τον χαρακτηρισμό των παραπάνω αεροσκαφών ως νεώτερα ΚΙΝΗΤΑ μνημεία.
Τέλος, καλούμε την κοινωνία των πολιτών προκειμένου να υπερασπιστούμε τμήμα της νεότερης ιστορίας της Ελλάδος.
