Φωτογραφίες: Νάκης Ιωσηφίδης
Η πρώτη εκδρομή του ΠΟΛΚΕΟΑ για το 2018, πραγματοποιήθηκε με εξαιρετική επιτυχία, τόσο από πλευράς συμμετοχής, όσο και από πλευράς οργάνωσης, την Κυριακή 28 Ιανουαρίου.
Ο καιρός συμμάχησε με το ΠΟΛΚΕΟΑ και έδωσε ένα αποτέλεσμα μίας πετυχημένης «απόδρασης» από την όμορφη Αθήνα στην μαγευτική Αίγινα.
Η πρώτη εκδρομή του έτους πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια των μονοήμερων πολιτιστικών περιπάτων που έχει καθιερώσει το ΠΟΛΚΕΟΑ τα τελευταία 3 χρόνια, με πάρα πολύ καλή ανταπόκριση στο πρόγραμμα αυτό από τα μέλη μας.
Μία ώρα απόσταση από την Αθήνα, το νησί του Αργοσαρωνικού, αποτέλεσε ιδανικό προορισμό, προσφέροντάς μας απλόχερα την ομορφιά της και τον πολιτισμό της.
Η Αίγινα, είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί του Αργοσαρωνικού και οφείλει την ονομασία του, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, στην κόρη του θεού Ασωπού, Αίγινα, την οποία ερωτεύτηκε ο Δίας και την απήγαγε στο νησί Οινώνη που μετονομάστηκε σε Αίγινα.
Η Αίγινα υπήρξε η πρώτη πρωτεύουσα της νεώτερης Ελλάδας στο διάστημα από τον Ιανουάριο του 1828 ως τον Οκτώβριο του 1829. Στις 26-1-1828 ο Ιωάννης Καποδίστριας εκλεγμένος Κυβερνήτης στην Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας (2-4-1827), ορκίστηκε στο Μητροπολιτικό ναό της Αίγινας, πρώτος Κυβερνήτης του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους.
Πρώτη μας επίσκεψη, μετά την αποβίβασή μας στο λιμάνι της Αίγινας, ήταν ο αρχαιολογικός χώρος της Κολώνας, καθώς και το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αίγινας που στεγάζεται εκεί. Το αρχαιολογικό είναι κτισμένο δίπλα στα ερείπια των διαδοχικών προϊστορικών οικισμών και την ακρόπολη των ιστορικών χρόνων. Τα εκθέματα προέρχονται κυρίως από τον αρχαιολογικό χώρο της Κολώνας. Η συλλογή καλύπτει την περίοδο από την προϊστορική εποχή έως τους ρωμαϊκούς χρόνους. Στην αριστερή γωνιακή αίθουσα υπάρχουν δύο προθήκες με κεραμική της προϊστορικής εποχής (νεολιθική-μυκηναϊκή εποχή). Μεγάλοι πίθοι της πρωτοελλαδικής και μεσοελλαδικής εποχής πλαισιώνουν της προθήκες. Στις δύο προθήκες της κεντρικής αίθουσας εκτίθεται κεραμική της γεωμετρικής και αρχαϊκής εποχής. Η ποικιλία των εισαγωγών της κεραμικής (Άργος, Ρόδος, Κόρινθος, Αττική) αποδεικνύει την έντονη εμπορική δραστηριότητα των Αιγινητών κατά τους ιστορικούς χρόνους, η οποία μαρτυρείται και στα αρχαία κείμενα. Στην ίδια αίθουσα αντιπροσωπεύεται και η αιγινήτικη πλαστική (7ος -5ος αι. π.Χ.) με σειρά γλυπτών.
Στη συνέχεια, το γκρουπ του ΠΟΛΚΕΟΑ επισκέφθηκε τον ιερό ναό της Αφαίας, που δεσπόζει στην κορυφή πευκόφυτου λόφου στο βορειοανατολικό μέρος της Αίγινας. Είναι το σπουδαιότερο μνημείο που σώζεται από το ιερό, το οποίο ήταν αφιερωμένο στη θεότητα Αφαία και φαίνεται ότι είχε ιδρυθεί σε χώρο όπου υπήρχε λατρευτική δραστηριότητα ήδη από τη μυκηναϊκή εποχή. Ο ναός κτίσθηκε γύρω στο 500-490 π.Χ. Τα γλυπτά των αετωμάτων και τα ακρωτήρια της στέγης ήταν από παριανό μάρμαρο και έφεραν χρώματα. Το θέμα και των δύο αετωμάτων είναι οι μυθικές εκστρατείες στην Τροία, στις οποίες διακρίθηκαν Αιγηνίτες ήρωες. Στο ανατολικό αέτωμα απεικονίζεται η παλαιότερη εκστρατεία, με τον Ηρακλή κατά του βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα, στην οποία έλαβε μέρος ο Τελαμών, γιός του Αιακού. Στο δυτικό αέτωμα απεικονίζεται η νεότερη εκστρατεία με τον Αγαμέμνονα κατά του Πριάμου, στην οποία διακρίθηκαν τρεις απόγονοι του Αιακού, ο Αίας, ο Τεύκρος και ο Αχιλλέας. Παρούσα και στις δύο εκστρατείες είναι η Αθηνά, ως η κεντρική μορφή κάθε αετώματος.
Μετά την εγκατάλειψή του το μνημείο παρέμεινε ορατό και εντυπωσιακό στο λόφο. Η πρώτη έρευνά του έγινε το 1811 από τον αρχιτέκτονα Ch. R. Cockerell και το φίλο του βαρώνο von Hallerstein, που επισκέφθηκαν το χώρο και ανέσκαψαν τα γλυπτά των αετωμάτων, τα οποία μετέφεραν στην Ιταλία. Από εκεί το 1828 κατέληξαν στο Μόναχο, όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα και εκτίθενται στη Γλυπτοθήκη.
Στη συνέχεια, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε μία επίσκεψη στο Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου. Στο χώρο που βρίσκεται σήμερα το Μοναστήρι, υπήρχε αρχικά στα χρόνια του Βυζαντίου, ένα άλλο, φιερωμένο στην Ζωοδόχο Πηγή. Το εγκαταλελειμμένο πλέον μοναστήρι αποφάσισε ο Άγιος Νεκτάριος στα 1904 να το αναστυλώσει και να στεγάσει τη Μονή της Αγίας Τριάδας. Οι εργασίες αναστύλωσης διήρκεσαν τρία χρόνια, από το 1904 έως και το 1907.
Το μεσημέρι, μεταβήκαμε στην Πέρδικα, ένα παραδοσιακό ψαροχώρι, όπου η μία της πλευρά είναι όλη ένα πλακόστρωτο υπερυψωμένο μπαλκόνι πάνω από τη θάλασσα και γευτήκαμε ένα υπέροχο γεύμα σε μία από τις πασίγνωστες για τα φρέσκα ψάρια και θαλασσινά ταβέρνες της.
Το ΠΟΛΚΕΟΑ ευχαριστεί θερμά την κα Ελένη Ζαχαρίου, ξεναγό, η οποία προσέφερε αφιλοκερδώς τις γνώσεις της στα μέλη μας. Τέλος, ευχαριστεί ιδιαίτερα το μέλος μας, Αριάννα Ραυτοπούλου για τη σημαντική οργανωτική συμβολή της στο άψογο αποτέλεσμα της εκδρομής.
